“Zelluf doen”

Kinderen van een jaar of 2 zeggen graag, vaak nogal dwingend, de woorden “zelluf doen!”. Als ouder heb je helaas niet altijd het geduld, de tijd of de verwachting om de dingen op de manier en het tempo van het kind te laten verlopen. Dus we vragen, verleiden of dwingen het kind om mee te gaan in onze manier. Om iets te doen zoals wij het willen, zoals als wij het ons voorgesteld hadden.

Als je zo jarenlang wordt geleerd om je te voegen naar de wil van een ander, om te doen wat je gevraagd wordt. Hoe kun je dan jezelf ontwikkelen? Zo wordt je als volwassene alleen maar het product van de volwassenen waar jij je als kind naar hebt gevoegd. En eerder of later, ergens tijdens je leven wil dat wat in je zit er toch uit. Soms begint het met een knagend gevoel van onvrede, soms uit het zich met heftige stress-klachten. Maar er is geen ontkennen meer aan. Het wordt tijd om weer wat vaker “zelluf doen!” te roepen. Het is tijd om naar jezelf te luisteren, naar wat jij wil.

En dat is best lastig om weer terug aan te leren. Om weer te leren luisteren naar je eigen gevoel, te durven vertrouwen op je intuïtie. Soms zijn we geneigd te denken dat we dan egoïstisch zijn. Maar juist als je vanuit je eigen gevoel opereert kun je oprecht en in contact met andere goede keuzes maken, rekening houden met anderen. Als jij vanuit jouw intrinsieke motivatie handelt, merkt je omgeving dat ook. En dat is iets goeds!

Dus als je weer eens wat voelt knagen, roep dan even heel hard (desnoods alleen tegen jezelf): “ZELLUF DOEN!

Mij helpt mindfulness om te leren luisteren naar mijzelf, mijn gevoel en om mijn ruimte in te nemen. Je bent welkom om hier ook mee kennis te maken via mindfulness.